Jest to jedna z japońskich sztuk, polegająca na przyrządzaniu zielonej herbaty matcha.
Herbata dotarła do Japonii w okresie panowania Tangów, kiedy wymiana kulturalna pomiędzy Japonią i Chinami osiągnęła wysoki poziom. Pierwsze wzmianki na temat formalnych spotkań połączonych z piciem herbaty pochodzą z VIII wieku, ale nie przebiegały one tak, jak dzieje się to dzisiaj. W okresach Nara (710–794) i Heian (794-1192) herbatę już uprawiano w Japonii, ale był to rzadki artykuł i pity głównie przez mnichów oraz przez dworskich arystokratów. Podczas spotkania herbacianego gospodarz zagotowuje wodę na herbatę w naczyniu zwanym cha-gama, przeciera miseczki i bambusową łyżeczką wsypuje sproszkowaną herbatę matcha. Potem zalewa herbatę wodą i roztrzepuje ją specjalnym bambusowym przyrządem (chasen), przypominającym z wyglądu pędzel do golenia. Kiedy herbata jest dobrze wymieszana, gospodarz podaje ją gościom. Mówi się, że to esencja japońskiej kultury, bo zawiera tyle jej aspektów: od kaligrafii i ceramiki, przez sztukę układania kwiatów, po omoiyari – dbanie o drugiego człowieka.
